Hiç düşündünüz mü; heyecanlı bir film izlerken ya da açık havada arkadaşlarınızla takılırken afiyetle yediğiniz patlamış mısırın lezzetli bir ikram olabileceğini kim keşfetti?
Mısırın ataları
Bu tür gıda gizemlerini çözmek oldukça zor. Arkeoloji, geçmişte neler olduğunu anlamak için sağlam kalıntılara ihtiyaç duyar. Ne yazık ki, insanların kullandıkları ahşap ya da kumaştan yapılmış eşyaların çoğu çok çabuk çürüyor ve bulunamıyor. Çanak, çömlek ve taş aletler gibi sert malzemelere dair pek çok kanıt varken, yemek artıkları gibi yumuşak şeyleri bulmak çok daha zor. Bazen şansın da yardımıyla çok kuru yerlerde bulunan yumuşak dokular korunmuş oluyor. Ayrıca, yanan şeylerin de çok uzun süre dayandığını unutmamak gerek.
Mısır tanelerinin kabuk gibi sert kısımları var. Bunlar patlamış mısır kaselerinin dibinde dişlerinize takılan parçalar. Mısırı yenilebilir hale getirmek için ısıtmak gerektiğinden, bazen yanmış oluyorlar ve arkeologlar bu şekilde kanıtlar bulabiliyor.
Arkeologlar Meksika’daki kuru mağaralarda 9.000 yıl kadar önce mısır tarımı yapıldığına dair kanıtlar buldular
Mısırın muhtemelen ilk olarak Meksika’da Amerikan yerlileri tarafından yetiştirildiğini biliyoruz. Oradaki ilk çiftçiler teosinte adı verilen bir tür ottan mısırı evcilleştirdiler.
Çiftçilikten önce insanlar yabani teosinte toplar ve bol miktarda nişasta içeren tohumlarını yerlerdi. Zamanla, bu yabani bitki bugün tükettiğimiz mısıra benzer bir şeye dönüştü. Mısırın teosinte’den farkını daha büyük tanelerinden anlayabilirsiniz.
Patlamış mısır
İnsanların patlamış mısır yapmaya ne zaman başladığını bulmak ise daha zor. Çoğu ısıtıldığında patlayan çeşitli mısır türleri var. Bilim insanları Peru’da 6.700 yıl öncesine “patlatılabilir” mısıra ait yanmış taneler keşfettiler.
Mısır tanelerini patlatmanın ilk olarak kazara keşfedildiği düşünülüyor. Bir miktar mısır muhtemelen bir pişirme ateşinin içine düşmüş ve yakınlarda kim varsa bunun yiyecek hazırlamanın yeni ve kullanışlı bir yolu olduğunu anlamıştır.
Antik patlamış mısır bugün sinemada yiyebileceğiniz atıştırmalıklara pek benzemiyordu. Muhtemelen üzerinde tuz yoktu, sıcak servis edilmiyordu ve bugün alıştığınız versiyonuna kıyasla çok daha fazla çiğnemek gerekiyordu.
Patlamış mısırın patlamasını sağlayan şey, tanenin içindeki ısınan suyun buhar olarak dışarı çıkmasıdır. Böylece patlamış mısır uzun süre dayanabilir. Bugün lezzetli bir atıştırmalık olarak gördüğünüz şey, muhtemelen yiyecekleri korumanın ve saklamanın yararlı bir yolu olarak kullanılıyordu.
Kaynak: https://theconversation.com/us/who-we-are
